no i od nowa...

Czuję się jak na przednówku. Dojadam, dopijam, dopalam  resztki sylwestrowe. Nie czuję się ani mądrzejsza, ani starsza, tylko trochę podziębiona.
 Czas się wziąć w garść, tylko po co jak zaraz łikend? Nie mniej jednak żeby nie było- nie próżnowałam. Przeglądałam stare pocztówki, w których się zakochałam. Dokończyłam kilka pierdół. Ot, normalny czas.

Żadnych postanowień, żadnych niesamowitych planów, żadnych przeglądów dokonań.


Miałam Wam pokazać co tam jeszcze zakwitło i spełniam.
Pamiętacie jak w październiku obudziliśmy się z minusową temperaturą? Obawiam się co to będzie z roślinkami na tarasie. Mężulową azalię od Teściowej wniosłam do pokoju i zobaczcie jak mi się teraz odpłaca:

 

  Zwierzątka też budzą się do życia- pajączki i jak widać biedronka spać nie może. Co za czasy!!!

A wracając do przednówka. Ameryki nie odkryję, ale i tak podzielę się.
Po okresie zimowo-świąteczno-sylwestrowym zostaje zawsze dużo nie dopalonych końcówek świec.
 Nie wyrzucam tylko magazynuję. Jak nazbiera się słuszna ilość to robię takie cóś:)

 Na dół wkładam suszone pomarańcze, ale nie koniecznie

Rozpuszczam świece, a właściwie to co z nich zostało razem z olejkiem zapachowym

Zalewam przez sito ustawiony knot

I czekam aż ostygnie

A potem znowu zapalam.
Normalnie cholera mnie bierze, bo ni jak nie mogę zrobić normalnego zdjęcia przez tą szarą pogodę!!!!

 I tym optymistycznym akcentem zakańczam.
Pracowicie zaczęłam nowy roczek, co?

Witam nowe twarzyczki w skromnych progach.
Miło mi bardzo, że ktoś zagląda i w dodatku jeszcze czyta.
Na dziś to tyle. Jak widzicie napracowałam się i idę odpocząć.
Dziękuję za odwiedziny i komentarze. Pa.Pa.