nic nie wiem

nie mogłam się oprzeć w podziękowaniu za piękną aurę jesienną, za tak dużo słońca i ciepła, i że po prostu dawno nic nie robiłam, pomyślałam o wydaniu. A wydam w dobre ręce naszyjnik, wisiorek- jak zwał tak zwał. Ptak ten oto poszukuje dobrej duszy, która pokocha go miłością czystą i szczodrą. On odwdzięczy się wiernością  i bliskością. Kandydatki proszę o komentarz pod tym postem do dnia 11 listopada. I to tyle w tym temacie. Pa.Pa.

Szybciutko i łatwo! Tak wyszło i w sumie dobrze, bo i kolor się spodobał i miał być krótki rękawek i wiele czasu nie zajęło. Miało być miło i przyjemnie. Włóczka aksamitna w dotyku, i kolor cudny, trochę nie jesienny- turkusowy, szmaragdowy nie wiem do końca. Najważniejsze, że Naszej Gwieździe się podoba. A, że zostało trochę  włóczki to jeszcze  zanudzę Was kolorami - później.  A tak wygląda azalia na tarasie. Miło z jej strony. Jaki radosny wyszedł wpis. Nie martwcie się będzie mroczniej. Książki przeczytane, dwie w kolejce. Poprawię się. Bo ileż to można w krainie tęczy przebywać. Spadam dalej hasać z jednorożcami i kucykami w pastelowych kolorkach. Dziękuję za miłe odwiedziny i komentarze. Pa.Pa.

Romantycznie, nierealnie, baśniowo. A jak u Was jest? Jest cudna gdy nie musimy wsiadać do samochodu, gdy nie zależy nam na fryzurze, gdy nie musimy się spieszyć. A dla mnie? Kojarzy się z Balladami Mickiewicza. Wiem to takie infantylne, ale czy to złe? Cytowanie :"...zbrodnia to nie słychana Pani zabija Pana..."  "... rośnij kwiecie wysoko jak Pan leży głęboko.." to takie  głupie? Mam sentyment do tych nimf wodnych, zjaw, głębokich czarnych lasów. Zostało to z dzieciństwa. Będąc brzdącem pięcioletnim (tak, tak miałam kiedyś tyle lat) pałętałam się pod nogami Ciotki nastolatki, która przerabiała romantyzm w tym czasie. A umysł chłonny miałam i szybko nauczyłam się "... ktokolwiek będziesz w Nowogródzkiej stronie,  do Płużyn ciemnego boru  wiechawszy , pomnij zatrzymać swe konie  byś się przypatrzył jezioru..." W ząb nie wiedziałam co to "nowogródzkiej stronie", albo "rozprzestrzenia łona". Ale melodia, rytm ballad wpad...

Zbliża się, zbliża... Ta aura która, nie ma zbyt wielu wielbicieli. Mam na myśli słotę, zimno, deszcz, szaro- buro. Jednym słowem ciemna strona jesieni. Na pocieszenie szal. Trudno opisać kolor, bo jedni widzą róż, drudzy beż. A tak naprawdę to chyba wszystko po trochu. Taki tweed. A zmieszanie koloru potęguje wzór. Prosty, delikatny, gwiazdkowy.  A najważniejsze, że jest długi i cieplutki.  I można zrobić z nim wszystko co się chce. Albo jeszcze więcej. A na razie cieszmy się tym co mamy. Pogoda jest cudna, rozpieszczająca. Rozpieszczająca  nas i wirusy.  No cóż trzeba się z tym pogodzić, że nie tylko nam słońce i szeleszczące listki pod nogami sprawiają radość. Trzeba zrobić zapasy w aptece, póki jest się jeszcze chodzącym i kontaktującym z otoczeniem. A tak na marginesie.  Poprawiam humor Dziękuję za miłe odwiedziny i komentarze. Pa.Pa

Byłam w lesie. Dosłownie i w przenośni. A jeszcze na dodatek wróciłam z niego. I znalazłam borowika szlachetnego- sztuk JEDEN. Zachwyt w oczach facetów- BEZCENNY. Nie znam się na grzybach. Grzyby dzielę na dwie rodziny: podgrzybki i te piękne, których nie mogę zbierać. No to co mogłam robić w lesie? Słuchałam, patrzyłam i odganiałam się od robactwa. Nie chodziłam za chłopakami, bo oni pojechali "na grzyby do świątecznych pierogów". Zostało mi tylko: słuchać dzięciołów, wejść nieopatrznie w kupę dzika (udało się w ostatniej chwili ominąć), podskakiwać na mięciutkim mchu. I zrobić kilka fotek. Na szczęście dla Was tylko kilka, bo rankiem, bez słoneczka nie za bardzo wychodziły na ostro. Zatem fotorelacja z "grzybobrania"  cudny jest ten mech I grzybki te z rodzaju "pięknych" a tu rodzaj zdjęcia, które wychodziło mi najczęściej, czyli  "ktoś nam zabrał ostrość" A z grzybów powstały - sosik, marynaty i susz...